ငါ သတိရျခင္း မ်ားစြာနဲ ့
ဖြင့္ေဖာက္ ဖတ္မိတဲ့ နင့္ရဲ ့စာတစ္ေစာင္
မညီညာတဲ့ လက္ေရး လွလွ ေတြေအာက္မွာ
ငါ့ အသက္ ေပ်ာက္ခ်င္တယ္
က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ဖုိ ့
အရက္ ေလ်ွာ့ေသာက္ ဖုိ ့
ေသာက နဲ ့အမွာပါး
ေမာ ဟ နဲ ့ဗ်ာမ်ားခဲ့သမ်ွ
နင္ အေနေျဖာင့္ေတာ့ ၊၊ ၊၊
ဇာတ္လမ္းေဟာင္းကုိ အသက္သြင္းဖို ့
နင္ နဲ ့သြားခဲ့တဲ့ အေအးဆုိင္ အုိႏြဲ ့ႏြဲ ့ေလးမွာ
ငါ ေျဖသိမ့္ဖုိ ့ထုိင္တယ္
စီးကရက္ေတြ တစ္လိပ္ ျပီး တစ္လိပ္ ရွိဳက္ဖြာ
ေသာက နဲ ့သက္ျပင္း ေတြ မီးခုိးေငြ ့ၾကား
လြင့္စင္သြားခဲ့တယ္
နာရီသံေတြၾကား အရင္လုိ နင္မ်ား ငါ့ကုိ ခ်ိန္းမလား အေတြးနဲ ့
အဲဒီ ဆုိင္မွာ ငါ တစ္ေနကုန္တယ္
ေျခကုန္လက္ပမ္း ေတြ က်လုိ ့
ငါ ဒုကၡ ကို မီးထြန္းရွာတယ္ ၊၊ ၊၊
လေရာင္ ေအာက္က နီယြန္ မီးေရာင္ေတြ အၾကား
နင္ ့အိမ္ေရွ ့က အုတ္ခံု မွာ ဂစ္တာတစ္လက္နဲ ့
ေ၀ဒနာ သက္သာရာ သက္သာ ေၾကာင္း
ငါ တီးတုိးရင္ဖြင့္မိတယ္
အရင္ လို နင္ ခန္းဆီးေလး ဖြင့္ျပီး
ငါ့ သီခ်င္း ခုိးခုိး ျပီး နားေထာင္ေလမလား
မီး ပိတ္ထားတဲ့ နင့္အခန္း ေလး ငါေတြးေဆြး လို ့
ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ငါ နားစြင့္ မိတယ္
အုိ . . . နင့္ေျခသံ ေတြလား ၊၊ ၊၊
ငါ့ အခန္းမီးပိတ္လို ့ လဲေလ်ာင္း
အေတြးေတြ ဟုိတစ္စ တစ္စ ပ်ံ ့လြင့္
အရင္လို ငါ အိပ္မေပ်ာ္တုိင္း နင္နဲ့ ဖုန္းေျပာဖုိ ့
ငါ့လက္ေတြ နင့္ဖုန္းနံပါတ္ေပၚ က်သြားတယ္
လူၾကီးမင္း အစခ်ီေသာ စကားသံမ်ားနဲ ့
လုိင္းကုိျဖတ္ ငါ မြန္းၾကပ္ေနခဲ့တယ္
ဖုန္းပိုင္ရွင္ နင္
အခု ဘယ္ ေသာင္ ကမ္း မွာ တင္ေနလဲ ၊၊ ၊၊
ေလာကဓံ က ဘယ္လက္၀ါး ညာလက္၀ါး အစံု နဲ ့
နင္ နဲ ့ငါ ကုိ ရုိက္ခ်လုိ ့အျပီးမွာ
ဒဏ္ရာေတြ ပရပြ နဲ ့ အတိတ္ကုိ လွည့္အၾကည့္
ရာဇ၀င္ ထဲ က နင္ ငါ့ကုိ မ်က္ရည္မ်ားနဲ ့ျပံဳးျပတယ္
ငါ့ အခန္းတံခါးကုိ ေခါက္ နင္ ေျခရာေဖ်ာက္လုိ ့
သစ္ပင္အုိေတြ အၾကား
နင့္ကုိ ငါ ခပ္ ပါးပါးေလး ျမင္လိုက္တယ္
နင္ ေနလုိ ့မွ ေကာင္းပါစ ၊၊ ၊၊
ဘ၀ ေပၚက ပံုမွန္ မဟုတ္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြ
ငါ အခု စမ္း မေလ်ွာက္ေတာ့ဘူး
မေလ်ွာက္ရဲလို ့ေတာ့ မဟုတ္ဘူး
ဒါေတြကုိ ရင္ဆုိင္ၾကည့္ဖုိ့
ငါ့ ညာလက္ေမာင္း ကုိ အားတင္းလိုက္ခ်ိန္မွာ
ငါ့ ဘယ္လက္ေမာင္းမွာ မွီ ေနမဲ့
နင့္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလး တစ္စံု ရွိမွ မရွိေတာ့ပဲ
ရူးႏွမ္းျခင္း မ်ားစြာ နဲ ့
ငါ မ်က္ရည္မ်ား ျဖင့္ ထူးခြ်န္ခဲ့တယ္ ၊၊ ၊၊
ေႏြအုိေဟာင္း ကာလက ဥၾသတြန္သံ ၾကားမွာ
ငါ့ ရုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီ အထိ နင့္ကို လြမ္းတယ္
သစ္ရြက္ေၾကြေတြၾကား ရင္ခုန္သမွဳ နဲ ့
လမ္းေတြ ေလ်ွာက္ခဲ့သမ်ွ
အခု ေလာကဓံ ေတြၾကားမွာ စုိးရိမ္မွဳေတြနဲ ့
နင့္ ကုိ လုိက္ရွာေနမိတယ္
အုိ . . .ပ်ံေလတဲ့ ငွက္ခါး ဘယ္အကုိင္းမွာ မင္းနားသလဲ ၊၊ ၊၊
(၂)
ငါ သတိရျခင္းမ်ားစြာနဲ ့
နင့္ဆီကုိ စာေရးလိုက္တယ္
ငါ့ကုိ ဆရာ၀န္ က ေဆးမွန္မွန္ ေသာက္ တဲ့
အဲဒီ ဂ်ဴတီကုတ္ အျဖဴေရာင္ အကၤ် ီ ေတြ နဲ ့လူေတြ ရဲ ့
ဂရုဏာ မ်က္လံုးေတြ ငါ ေသေလာက္ေအာင္ မုန္းတယ္
စိတ္ေလ်ွာ့ ျပီး ေျဖသိမ့္ ငါ သည္းခံေနလဲ
နာရီမ်ား အၾကားက ေဆးေသာက္ခ်ိန္ ဆုိတာကုိ
ငါ ပံုမွန္ ေရွာင္ေျပးတတ္ေနျပီ ၊၊ ၊၊
နင့္ နဲ ့မေတြ ့ရတဲ့ ကာလ ပတ္လံုး မွာ
ငါ့ အလြမ္းေမ်ွာ္စင္ေပၚက ဒဏ္ရာသမုိင္းေတြအေၾကာင္း
ငါ့အေမ ကုိ ရင္ဖြင့္ ျပမိတယ္
သူက ေျပာတယ္
“ သား ပင္ပန္းေနမယ္ အိပ္လုိက္ေတာ့တဲ့ ”
စိတ္ေထာင္းလို ့ကုိယ္ေၾက
ငါ နင့္စိတ္နဲ ့ေသရေတာ့မယ္ဟ ၊၊ ၊၊
ငါ အိပ္ရာထက္ က တိတ္တဆိတ္ နုိးထ
အခန္းတံခါး အသာဟ လုိ ့
ေျခဦးတည့္ရာ ငါ ေျပးထြက္ခဲ့တယ္
ေျခသံေတြ တရွပ္ရွပ္ နဲ ့
ေခၚသံေတြ ထပ္လို ့ ငါ့ေနာက္ကုိ သူတုိ ့ေျပးလိုက္
ငါ့ကို ခ်ဳပ္ေနွာင္လို ့ ဒဏ္ရာအသစ္ေတြ ထပ္ေပးၾကတယ္
အေဆာက္အဦ တစ္ခု က အခန္းငယ္ေလးမွာ
ငါ ့ကုိ ေလွာင္ပိတ္လိုက္ၾကတယ္
ကုတင္ေပၚ မွာ ေမွးစက္ လို ့
လူေတြ ၾကားက အေမ့ မ်က္ရည္ ငါ့ရင္မွာ မခ်ိဘူးဟာ ၊၊ ၊၊
ေနာက္တစ္ေန ့မွာ
ငါ အခန္းတံခါးကို ထုနွက္
ငါ့ကုိလြတ္လပ္ခြင့္ ေပးဖုိ ့ သူတုိ ့အားလံုးကုိ
ငါ ငုိယုိေတာင္းပန္ခဲ့တယ္
မွန္တံခါးအ၀ က ေသာကနဲ ့ေခ်ာင္းၾကည့္တဲ့ အေမ့မ်က္နွာကို အျမင္မွာ
ငါ သတိကုိ ကပ္လို ့ေနရာမွာတင္ ေခြေခြေလးလဲတယ္
နင္ ဘယ္မွာလဲ ဟာ ၊၊ ၊၊
စိတ္ဓါတ္က်ျခင္းမ်ားက ငါ့ကုိဖိစီး
နင္ မရွိတဲ့ ေကာင္းကင္ မွာ
ငါ လ မသာ ခ်င္ေတာ့ဘူး
စိတၱဇညေတြ ၾကား
ငါ အလြမ္းမ်ားနဲ ့ ေတးမသီခ်င္ေတာ့ဘူး
လက္တြဲလို ့ေလ်ွာက္ခဲ့သမ်ွ လမ္းေတြ ဟာ
လက္ခ်င္းျဖဳတ္ျပီး အရာရာကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ ့ဆုိရင္
အေပးအယူ မမ်ွ တ တဲ ့ေလာကဓံၾကားမွာ
ငါ နွစ္ခါျပန္ ေသလုိက္မယ္ ၊၊ ၊၊
င့ါကုိ ေမေမက ေခ်ာ့ျမဴလို ့ ထမင္းေကြ်းတယ္
ငါ မွ မစားခ်င္တာ ဟာ
နင့္ကုိ ေတြ ့လိုက္ရရံုနဲ ့အာဟာရ သိဒၶိ ျပီးေစမဲ့ အေၾကာင္း
သူတုိ ့မသိၾကဘူး
ဘ၀ေဟာင္းက ၀ဋ္ က ငါ့ လက္ရွိကုိ
ေကာင္းေကာင္းၾကီး ကလဲ့စားေခ်တယ္
ကံၾကမၼာ ရယ္ အျငိဳးရွိရင္ ေက်လွည့္ပါေတာ့ လား ၊၊ ၊၊
ငါမုန္းတဲ့ ဂ်ဴတီကုတ္ နဲ ့လူက ငါ့ကို ေဆးေခ်ာ့ျမဴတုိက္တယ္
သူတုိ ့အားလံုးက ငါ့ကို ဂရုဏာ နဲ ့ေျဖာင္းျဖ လို ့
ငါ စိတ္ေပ်ာ္ေအာင္ ေနခုိင္းၾကတယ္
ငါ့ကုိ လူရာ မသြင္းၾကေတာ့ဘူး လား
“က်ဳပ္မရူးဘူး ခင္ဗ်ားတုိ ့အားလံုးရူးေနၾကတာ”
အဲဒီ ေနရာ က ငါ ေဒါသ နဲ ့ ေျပးထြက္
နင့္ဆီကုိ အေရာက္လာေနျပီ
နင့္ဆီကုိ အေရာက္လာေနျပီ
နင့္ဆီကုိ အေရာက္လာေနျပီ
(၃)
ပန္းစည္းေလးကုိ နင့္အုတ္ဂူေပၚကိုခ်
နင္ လဲေလ်ာင္းရာ ေျမမွာ ဒူးေထာက္လို ့
ေနာင္ တစ္ဘ၀မွာ ဆံုဆညး္ခြင့္ကို ငါေတာင္းတယ္
ငါ အားတင္းထားလဲ မ်က္ရည္ေတြ က်မိတယ္
ငါ အသိတရားေတြကုိ စုစည္း
နင္ နဲ ့ဆန္ ့က်င္ဘက္ အရပ္
ငါ ေလ်ွာက္ ထြက္ လာ ခဲ့ ျပီ
ဒါေပမဲ့ . . .
ငါ ့ ရဲ ့ အ တိ တ္ က စာ မ်က္ နွာ တုိင္း မွာ
နင္ ရွိ ေန ခဲ့ တယ္ ၊၊ ၊၊
လမင္းေဇာ္
